Róża angielska (85 zdjęć): rodzaje i odmiany, pielęgnacja

Róża angielska jest zasłużenie uznawana za najpiękniejszą grupę roślin tego rodzaju, zasługującą na szczególną uwagę. To wynik ciężkiej pracy hodowcy z Anglii Davida Austina. Udało mu się w najbardziej udany sposób krzyżować odmiany starożytnych róż z podgatunkiem współczesnej herbaty hybrydowej, dzięki czemu narodziła się piękna angielska róża. Ta grupa charakteryzuje się wysoką odpornością na niekorzystne warunki klimatyczne i choroby oraz oczywiście nieporównywalny aromat bujnego kwitnienia z nutami mieszanek owocowych, piżma i herbaty.

Do tej pory wyhodowano kilka odmian angielskich róż, z których każda ma swoje cechy i zasługuje na szczególną uwagę. Mogą różnić się rozmiarem krzewów, paletą kwitnienia, kształtem pąków, ale łączą ich doskonałe walory estetyczne. Rozważ kilka bardziej interesujących i popularnych odmian.

Kwiat został wprowadzony przez hodowcę pod koniec lat 80. ubiegłego wieku, a na przełomie stuleci przed ogrodnikami pojawiła się nowa „ulepszona” odmiana Williama Szekspira - 2000. Nowość wzbudziła duże zainteresowanie swoimi oszałamiającymi cechami dekoracyjnymi: duże, gęsto zabarwione kwiaty o czerwono-aksamitnym kolorze, które czas nabiera purpurowego odcienia, a także blasku rozgałęzionego krzaka, obłożonego jasnozielonymi dużymi liśćmi.

Ten wynik selekcji został wydany już na początku tego stulecia, charakteryzuje się szczególnie silną strukturą szkieletu krzaka i jego zwiększonym rozgałęzieniem. Ten rodzaj angielskiej róży w wieku dorosłym osiąga kreskę, a pąki mają oryginalny szkarłatny kolor, ale z wyraźnym pomarańczowym odcieniem. Świetnie wyglądają na tle zielonych liści oraz w pobliżu roślin o białym kolorze. Owocowy aromat kwitnienia zawiera nuty wina i smaku gruszki. Warto zauważyć, że kultura jest bardzo bezpretensjonalna w opiece, odporna na choroby.

Odmiana należy do klasy peelingów, ma niesamowity aromat świeżych owoców, dość wyraźny i trwały. Kwiat został wyhodowany w 1985 roku i do dziś jego popularność rośnie.

Kolejną cechą są ogólne kwiaty, które są uznawane za największe wśród całej klasy. Ich paleta mieni się od nasyconych moreli do różowych na skrajnych płatkach, a pączek może zmieniać kolor w zależności od pogody - w upale jest monofoniczny i morelowy, aw chłodnym sezonie przejścia kolorów są wyraźnie widoczne.

Kwitnienie trwa długo, a pąki otwierają się na przemian. Rosa Abraham Derby ma również takie zalety, jak stabilna odporność na choroby, a także szybki wzrost, dzięki czemu może rosnąć jako kultura wspinaczki.

Krzewy tej róży są bardzo wysokie. Mają pędy, które mogą osiągnąć trzy metry w gorącym klimacie i półtora metra w chłodniejszym klimacie.

Graham Thomas jest często stosowany w projektowaniu krajobrazu jako krata, owijanie ogrodzeń i łuków w kolorowe sukienki. Kolejnym interesującym faktem jest zmiana koloru pąków z wiekiem. W młodości są pomarańczowe, a następnie stają się słonecznie żółte.

Ich rozmiary są również imponujące i sięgają 10 cm. Podczas kwitnienia róży wyraźnie wyczuwalny jest zapach z subtelnymi nutami herbaty. Pierwsze otwarcie pąków można zaobserwować latem, a pod koniec sezonu występuje kilka mniej obficie kwitnących fal.

Jak każda roślina kwitnąca, róża angielska musi stworzyć odpowiednie warunki życia. Nie należy do kapryśnych kultur, a przestrzeganie kilku prostych zasad wystarczy, aby podziwiać jej piękne długie kwitnienie.

Biorąc pod uwagę fakt, że angielska róża pochodzi z Misty Albion, nie potrzebuje jasnego oświetlenia. Do lądowania wybiera się zaciemnione obszary, ponieważ obecność słońca 4-5 godzin dziennie wystarcza dla rośliny. Jednak rosnąc w bardzo zaciemnionym obszarze, krzak może zacząć się rozciągać, co narusza jego efekt dekoracyjny.

Kwiat nie ma specjalnych wymagań dotyczących reżimu temperatury i czuje się komfortowo w klimacie umiarkowanym. Angielska róża jest w stanie wytrzymać zimowe mrozy do –20 ° C, ale nadal lepiej jest dla niej zapewnić schronienie, na przykład od świerkowej gałęzi lub sklejki.

Angielska róża uwielbia umiarkowaną wilgotność. W okresie letnim, oprócz podlewania, nie będzie jej przeszkadzać wzięcie prysznica - spryskiwanie ustaloną wodą. Jednak zbyt wilgotna pogoda często prowadzi do wysuszenia górnych płatków pąka, w wyniku czego kwiat nie może się otworzyć i trzeba będzie mu pomóc. Innym ważnym elementem pielęgnacyjnym jest strzepywanie krzaków po deszczu. Odbywa się to tak, że zastój wody nie tworzy się w pąkach, co prowadzi do powstawania szarej pleśni.

Róża angielska jest podlewana w razie potrzeby, obserwując suszenie wierzchniej warstwy gleby. Do nawadniania używaj ciepłej, osiadłej wody, którą można przygotować wcześniej. W przypadku jednego dorosłego krzewu jednorazowe podlewanie powinno wynosić co najmniej 8 litrów, a dla odmian pnących - 15 litrów.

Ważne jest, aby woda nie spadała na kwiaty i liście - woda jest dostarczana do podstawy krzaka. Im starsza róża, tym szersze jej korzenie rosną, a tym samym większy obszar podlewania. Picie kwiatu odbywa się wieczorem dwa razy w tygodniu (w gorące lato można częściej podlewać).

Jednym z najważniejszych szczegółów cyklu życia róży angielskiej jest zastosowanie nawożenia, które zapewni jej dobre zdrowie i bujne kwitnienie. Nawozy pomagają również sadzić zimowe mrozy. Najlepszy opatrunek wprowadza się podczas pączkowania i kwitnienia. Kiedy pąki jeszcze się nie otworzyły, angielska róża jest karmiona nawozami azotowymi, a kwitnący krzew wymaga suplementów fosforu i potasu. Warto zauważyć, że związki potasu bardzo dobrze pomagają róży przetrwać zimowanie, dlatego należy je stosować regularnie.

Dla angielskiej róży bardzo ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad opieki. Czynniki takie jak zaleganie wody, niewystarczające oświetlenie itp. Często prowadzą do pogorszenia jego stanu. Ponadto dolegliwości grzybicze i wirusowe, takie jak czarne plamienie, mączniak prawdziwy, szara zgnilizna i rdza, mogą pokonać kwiat.

Choroba jest determinowana przez pojawienie się plam i kropek na krzakach, białą płytkę, skręcenie liści. Również przędziorek, który żywi się sokiem z liści, może wyrządzić znaczną szkodę angielskiej róży. Jego obecność charakteryzuje się powłoką na dolnych płytkach liści, lekką wstęgą.

Płyn Bordeaux, który należy spryskiwać krzakiem co 5-6 dni, skutecznie pomaga radzić sobie z chorobami i szkodnikami. Jako środek zapobiegawczy możesz zapylać roślinę dwa razy w sezonie popiołem drzewnym i posypać ją glebą.

Róża angielska dobrze toleruje zmianę „miejsca zamieszkania”, jeśli procedura jest przeprowadzana w chłodnym sezonie, przy jednoczesnym przestrzeganiu podstawowych zasad.

Przeszczep przeprowadza się pod koniec września, najlepszą opcją jest wieczorna pora dnia, kiedy ulica jest dość świeża.Najważniejszym momentem przesadzania jest usunięcie krzaka z gleby, które należy przeprowadzić tak dokładnie, jak to możliwe, bez uszkodzenia systemu korzeniowego.

Roślinę wykopuje się łopatą ze wszystkich stron, stopniowo zwiększając głębokość. Korzeń rdzenia wchodzi znacznie głębiej w glebę, więc w niektórych obszarach trzeba go odciąć. Krzew jest usuwany z dołu z zachowaniem ziemnej śpiączki i przenoszony w nowe miejsce.

Miejsce do lądowania powinno być nieco większe niż kłącze. Angielska róża siedzi w taki sposób, że szyja korzenia jest pogłębiona w ziemi, po czym dodaje się świeżą glebę, lekko ubitą. Przesadzony krzew musi być obficie podlewany i ściółkowany. Wysokie rośliny można wiązać, aby prawidłowo się formowały.

Aby samodzielnie zaangażować się w uprawę róży angielskiej, zwracają się do jednej z kilku metod, biorąc sadzonki, układanie warstw, potomstwo lub metodę szczepienia surowców. Ta ostatnia metoda jest stosowana częściej przez ogrodników, ponieważ jest uważana za bardziej skuteczną.

W hodowli róży angielskiej metodą szczepienia najczęściej stosuje się jej pąki. Na początek hoduje się podkładki (stosuje się Rose Loxa), po czym szczepia się na nią różę.

Powielanie w ten sposób składa się z następujących kroków:

- Sadzenie nasion do uprawy;
- Wybór sadzonek;
- Wybór pędów z pąkami;
- Czyszczenie szyjki korzenia kolby i jej nacięcie w kształcie litery T;
- Kawałek nerki na pędzie;
- Podłączenie zapasu do potomka;
- Ustalenie miejsca mocowania za pomocą folii.

Wyniki tej procedury pojawią się po kilku tygodniach.

W takim przypadku konieczne jest wycinanie sadzonek z dojrzałych pędów, do 20 cm długości, z kilkoma liśćmi (dwa z nich są cięte przed sadzeniem, tylko jeden pozostaje na górze). Możesz sadzić materiał bezpośrednio w ziemi. Aby to zrobić, z góry przygotowuje się łóżko, które należy znieść chwastów, a doły wykopuje się w odległości 15 cm od siebie. Sadzonki są sadzone w taki sposób, że tylko górny liść pozostaje na powierzchni. Każda kopia musi być przykryta słoikiem lub plastikową butelką. Na zimę łóżko jest starannie przykryte. Wiosną pojawią się pierwsze liście, a krzaki można nurkować dopiero po roku.

Metoda jest uznawana za najprostszą. W dolnej części krzaka należy znaleźć wydłużony pęd, wykonać nacięcie, oprzeć go o ziemię i bezpiecznie przymocować. Ponadto układanie należy posypać warstwą gleby, aby widoczny był szczyt. Warstwy należy regularnie podlewać. Odłączanie i ponowne sadzenie nowo wykonanej sadzonki odbywa się za rok.

Pędy korzeniowe (potomstwo) są również dobrym surowcem do hodowli angielskich róż. W sezonie rośnie wiele razy, ale ma raczej słaby system korzeniowy, dlatego do hodowli pobierany jest coroczny materiał. Jest starannie oddzielony i przesadzony. Najlepszy czas na sadzenie to okres wiosenny, kiedy pokrywa śnieżna stopi się.

Bush English rose to idealna opcja do tworzenia ogrodnictwa krajobrazowego na terytoriach osobistych. Służy jako doskonały materiał do sadzenia żywopłotów, granic, tarasów i kompozycji klubowych z innymi kwiatami lub roślinami (szałwia, lawenda itp.). Jego różne odmiany są w stanie ozdobić ulice miasta. Z różnorodnością gatunków róży angielskiej i jej pięknym kwitnieniem można zapoznać się na zdjęciach w galerii zdjęć. Miłego oglądania!