Frezja (50 zdjęć)

Frezja zajmuje szczególne miejsce w kolekcji bulwiastych roślin. Dzięki wykwintnym kwiatom „porcelanowym” nie tylko ozdabia klomby, ale także często jest wykorzystywana do tworzenia bukietów, świątecznych girland i dziurek na guziki. Delikatne dzwony frezji emanują wyjątkowym aromatem, w którym łatwo wyczuć świeże nuty morskiej bryzy, drewna i cytrusów. To naprawdę arystokratyczny kwiat, który wypełnia otaczającą przestrzeń pięknem i romantyzmem.

Geograficzną ojczyzną frezji jest region Cape w Południowej Afryce. Podczas kolonizacji tego kontynentu europejscy żeglarze przywieźli pierwsze żarówki do Francji i Wielkiej Brytanii, gdzie egzotyczna roślina zakochała się w dworze królewskim. Atrakcyjny wygląd i uroczy zapach przyczyniły się do szybkiego rozprzestrzeniania się kwiatu na całym świecie, ale nadal pozostaje symbolem wysokiego społeczeństwa.

Imponująca bogactwem kolorów i doskonałymi kształtami frezja pozostaje świeża przez bardzo długi czas po przycięciu. Bukiet dostarczany do wody zachowuje swój pierwotny wygląd do 3 tygodni. Być może dlatego szlachetne damy uważały frezję za kwiat młodości, wykorzystując jej płatki do zabiegów kosmetycznych.

Początkowo uprawę nowych odmian prowadzili ogrodnicy królów francuskich. Teraz ich pracę kontynuują hodowcy - profesjonaliści i amatorzy, którym udało się stworzyć wiele interesujących hybryd. Zasadniczo frezję można łatwo odróżnić od innych bulw dzięki miniaturowym (nie więcej niż 6 cm) pachnącym kwiatom, zebranym w zgrabne kwiatostany i cienkie wąskie liście o wysokości do 20 cm. W tym przypadku długość całej rośliny może się różnić od karłowatych odmian 20-centymetrowych do metrów odmiany.

Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny botanicznej Irisov, frezja jest uprawiana z bulw lub nasion. Pierwsza metoda nie wymaga specjalnych umiejętności i pod wieloma względami przypomina sadzenie mieczyków, lilii, hiacyntów, tulipanów. Sadzenie cebul w otwartym terenie odbywa się wczesną wiosną, ale jeśli w pewnym regionie marzec-kwiecień jest mroźny lub śnieżny, lepiej je trochę wyhodować w pojemnikach wypełnionych mokrym torfem. Aby uniknąć chorób, cebulki moczono przez 0,2 minuty w roztworze fundamentazolu 0,2%, a podczas sadzenia pokrywa się je 5-centymetrową warstwą ziemi. Przy regularnym podlewaniu i dostępie do światła słonecznego kiełki pojawiają się zwykle po 20 dniach.

Jeśli nie ma dojrzałych cebul, nasiona są wykorzystywane do rozmnażania wybranej odmiany. Muszą być w pełni dojrzałe, zebrane nie więcej niż rok temu. Najlepszy czas na siew to wczesna wiosna, a następnie w przyszłym roku kwiat będzie miał czas na wzrost i kwitnienie w domu.

Na początek pudełka dezynfekuje się przez 15 minut w nasyconym roztworze nadmanganianu potasu, moczonym przez jeden dzień w ciepłej wodzie (+ 18 ° C) i w tej samej temperaturze pozostawionej na mokry piasek przez dwa tygodnie. Wylęgowe nasiona wysiewa się w pojemnikach w odstępach 5-7 cm, na głębokość 0,6 do 1 cm W celu normalnego rozwoju sadzonek należy zapewnić ciepło od + 20-22 ° C i wilgotność powietrza 65-75%. W tym celu dobrze nadaje się mini-szklarnia, w której codziennie należy ustawić zraszanie kiełków ciepłą wodą z pistoletu natryskowego.

Pojawiające się spotkania słabo reagują na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, dlatego lepiej wybrać lekko zacienione parapety po stronie wschodniej lub zachodniej. W okresie jesiennym rośliny powinny być narażone na 12 godzin dziennie, ale temperaturę można stopniowo obniżyć do 10 ° C lub niżej. Krótkie godziny dzienne i chłodne warunki (+ 5-6С) są przydatne do frezji w okresie produkcji pędów, a podczas kwitnienia potrzebuje obfitego podlewania i ciepła w obszarze + 15С.

Uzupełnianie sadzonek odbywa się etapami: pierwsze sadzonki są nawożone azotanem amonu w proporcji 10 g na 5 l wody; następnie co 2-3 tygodnie, aby poprawić wzrost, użyj słabego (1:20) roztworu odchodów ptaków z dodatkiem 10 g azotanu potasu i 20 g superfosfatu na 5 litrów mieszaniny. Kiedy sadzonki osiągają 10 cm wysokości, są one przywiązane do drewnianych patyków, aby uniknąć łamania cienkich pędów.

Naturalny zasięg frezji - region Cape - znajduje się w skrajnym południowym punkcie Afryki. Klimat w tym obszarze przypomina Morze Śródziemne, z przewagą ciepłych i wilgotnych mas powietrza. Sezon letni na tym obszarze trwa od grudnia do lutego, ponieważ frezja jest również biologicznie „zaprogramowana” do kwitnienia w lutym. Ze względu na tę cechę uprawia się ją w szklarniach i szklarniach pod nacięciem podczas europejskiej zimy, kiedy większość roślin z półkuli północnej jest jeszcze w spoczynku. Jednocześnie cebule posadzone w maju na otwartym terenie kwitną bardzo pięknie do października, nadając jesiennemu ogrodowi jeszcze więcej uroku.

Oświetlenie. W naturalnych warunkach frezja rośnie na niskich subtropikalnych zboczach w cieniu krzewów. Taki sam jasny odcień i ochronę przed wiatrem należy zapewnić roślinie w kwietniku. Nie powinny to być jednak zimne północne lub zbyt ciemne plamy z tyłu ogrodu - bardziej odpowiednie są ciche trawniki wschodnie i zachodnie.

Gleba. Zadowolona na wolności z ubogich skalistych gleb frezja prawie na pewno zakorzeni się tam, gdzie została zasadzona. Ale im bardziej pożywny jest skład gleby, tym piękniejszy będzie kwitnąć, uwalniając więcej pąków i tworząc eleganckie kwiatostany. Idealną opcją jest luźna ziemia z torfowiskami z dodatkiem próchnicy i darń. Z góry przydatne jest mulczowanie za pomocą igieł, posiekanej słomy, trocin.

Podlewanie frezji powinna być umiarkowana, a lepiej pozostawić ziemię nieco suchszą niż podmokłą, szczególnie jeśli gleba nie jest wystarczająco luźna. Dwa razy w miesiącu roślina podlewa się solą potasową (15-20 g na 10 l wody) i roztworem superfosfatu (30 g na 10 l wody).

Zapobieganie szkodnikom i chorobom polega na spryskiwaniu frezji roztworem mydła, co pomaga uniknąć przędziorków i mszyc. Jeśli z powodu niekorzystnych warunków powstają zgniłe obszary, zostaną one usunięte, reszta zostanie potraktowana nadmanganianem potasu lub fundamentazolem.

Podwiązka Frezja do drewnianych podpór - niezbędny proces, biorąc pod uwagę kruchość łodyg. Dotyczy to szczególnie wysokich odmian, a także zwiększonego kwitnienia gałęzi.

Na zimę bulwy południowej piękności są wykopane, lekko oczyszczone z brudu i pozostawione do przechowywania w chłodnym ciemnym miejscu, owinięte papierem lub bawełnianą szmatką. Możesz również przesadzić je do doniczek i podziwiać powtarzające się kwitnienie na parapecie lub loggii wiosną.

Duża paleta jasnych, wyraźnych kolorów sprawia, że ​​frezja jest jednym z najbardziej atrakcyjnych kwiatów dla profesjonalnych kwiaciarni. Śnieżnobiałe i kremowe odmiany, zwłaszcza frotte, doskonale prezentują się w bukietach ślubnych. Często łączy się je z delikatnymi różami i tulipanami w pastelowych odcieniach, białymi liliami, zielonymi chryzantemami.

Świecąca żółta, malinowa, fioletowa, szkarłatna, pomarańczowa, fioletowa frezja wygląda niezwykle elegancko w otoczeniu zieleni ogrodowej i wśród zadbanych trawników. Bogate i kontrastujące odcienie pozwalają tworzyć wesołe kompozycje do dekoracji. Kwiaty frezji cięte lub uprawiane w doniczkach mogą bardzo ładnie ozdobić wnętrze, wybierając najbardziej harmonijne kombinacje odcieni.

Frezja wymaga opieki i regularnie utrzymywanych stabilnych warunków, w których roślina stanie się prawdziwą ozdobą każdego ogrodu. W naszej galerii zebraliśmy zdjęcia różnych odmian frezji, które pokazują ich kolorowy wygląd.