Rododendron (azalia): 65 zdjęć

Dzięki bujnemu i jasnemu kwitnieniu krzewy rododendronów natychmiast przyciągają uwagę w ogrodzie. Z daleka przypominają cumulusowe chmury oświetlone przez zachodzące słońce - biały, żółty, pomarańczowy, czerwony, fioletowy, różowy we wszystkich możliwych odcieniach i kształtach. W pobliżu widać, jak liczne pięciopłatkowe kwiaty, podobne do miniaturowych bukietów lilii, całkowicie pokrywają roślinę, nie pozostawiając nawet liści w zasięgu wzroku. Chociaż rodzaj Rododendron ma ponad 600 gatunków, azalie używają specjalnego układu ogrodników - popularnego krzewu ozdobnego, który często występuje w projektowaniu krajobrazu, a odmian karłów - w uprawie kwiatów w pomieszczeniach.

Naturalnym siedliskiem większości rododendronów są alpejskie łąki i lasy lekkie w strefie umiarkowanej. Na wolności krzewy te można zobaczyć głównie na zboczach górskich półkuli północnej, od Alp po Himalaje. Niektóre gatunki rosną również na Syberii, w Chinach, Japonii, niektórych regionach Ameryki Północnej, a nawet w Australii, gdzie utworzono Park Narodowy Rododendronów.

Latem szczególnie imponujące jest obfite kwitnienie azalii na tle otaczającej aksamitnej zieleni. Wysokie krzewy zwykle znajdują się w półcieniu drzew, tworząc przytulne zaułki i kompozycje parkowe. Kompaktowe, nisko rosnące odmiany zdobią klomby, chodniki, elementy zewnętrzne i wnętrza domów. Miniaturowa zimozielona azalia jest używana jako kwiat pokojowy lub szklarniowy, który dzięki swoim dekoracyjnym cechom skutecznie konkuruje z najbardziej kapryśnymi egzotycznymi roślinami.

Niemniej jednak uprawę rododendronu, szczególnie w mieszkaniu, nie można nazwać bezpiecznym. Wszystkie części tej kultury (gałęzie, liście, płatki) zawierają toksyczną substancję glikozyd andromedotoksyny, który wywołuje zatrucie ludzi i zwierząt, w tym długotrwałe wdychanie lotnych eterów z powietrza. Nawet miód zebrany przez pszczoły z kwiatów azalii staje się bezużyteczny - jego użycie w żywności może spowodować niezwykle poważne konsekwencje, nawet śmierć. Aby uniknąć soku na skórze, lepiej dbać o te krzaki w rękawiczkach i trzymać rośliny z dala od dzieci i zwierząt.

Naturalne środowisko rododendronów pozostawia ślad w ich preferencjach dotyczących pogody i podstawowych potrzeb biologicznych. Krzewy górskie tworzą płytki, ale rozległy system korzeniowy, który dobrze rozwija się tylko na zakwaszonych glebach przy braku dużych drzew w pobliżu. Korzenie powierzchniowe nie są w stanie w pełni zaopatrzyć rośliny w wodę, więc wilgoć jest aktywnie zbierana przez liście - przyciągają cząsteczki H2O z powietrza, a następnie kropelki utworzone na gładkiej powierzchni spływają do gałęzi i pnia.

Jak wiele obficie kwitnących krzewów, azalia uwielbia dobrze oświetlone obszary, chociaż im większa roślina, tym lepiej toleruje półcień. Nie ma sensu sadzić rododendronu w całkowicie zacienionym miejscu - jest mało prawdopodobne, aby czekał tam pąki. Liście mogą palić się pod palącymi promieniami, dlatego w regionach południowych wskazane jest ocienienie rośliny lub wybranie chłodniejszych obszarów ogrodu.

Najlepszą okolicę tworzą drzewa iglaste: sosny, modrzew, arborvitae, cyprysy, ale drzewa o bujnej koronie i płytkich włóknistych korzeniach powinny znajdować się tak daleko, jak to możliwe.

Wybierając odmianę do sadzenia na ulicy, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na odporność na mróz.Na środkowym pasie najczęściej uprawiane są azalie liściaste i japońskie - gatunki, które mogą tolerować krótkotrwałe przymrozki do -27 ° C (w obecności schronienia). Optymalna temperatura dla rododendronów wewnętrznych wynosi + 10 ... + 15 ° C w okresie jesienno-zimowym i + 15 ... + 20 ° C w okresie letnim. Krzewy ogrodowe również preferują świeżość i nie tolerują zbyt dobrze ciepła.

Nawilżanie jest szczególnie ważne w przypadku krzewów karłowatych i młodych azalii. Aby zapobiec śmierci rośliny, nie wolno dopuścić do całkowitego wyschnięcia lub nadmiernego zalania gleby, zapewniając regularne umiarkowane podlewanie. Wskazane jest spryskiwanie liści rododendronu stojącą wodą z butelki z rozpylaczem, a w ogrodzie skorzysta z krótkich deszczy i mgieł.

Zarówno azalie uliczne, jak i domowe po obumarciu kwiatów należy przyciąć. Powoduje to usunięcie suchych i nadmiarowych gałęzi bocznych i jako całość obcięto około jednej trzeciej całkowitej wysokości. To skrócenie oszczędza siłę rośliny, dzięki czemu w następnym roku układa się w niej więcej pąków kwiatowych.

Z reguły pierwsze sadzenie palisandru (tak tłumaczy się z łaciny nazwę „rododendron”) odbywa się z zakupionej sadzonki. Ponadto w przypadku gatunków ogrodowych i domowych zalecenia dotyczące składu gleby są w przybliżeniu takie same. Wszystkie rodzaje azalii pasują na lekko kwaśną glebę z odpowiednio pożywnym nadzieniem. Dobrze nadaje się mieszanka zgniłych igieł (można je wziąć w lesie sosnowym), torfu i czarnoziemu w mniej więcej równych proporcjach. Ziemia nie szkodzi również nawożeniu materią organiczną w postaci próchnicy lub kompostu z resztek roślinnych.

Pojemność rododendronów wewnętrznych dobiera się w zależności od objętości korzeni - zwykle jest to dość szeroka doniczka z marginesem wzrostu około 5–8 cm, pod krzakiem ogrodowym wykopana jest jama o szerokości około 60–80 cm i głębokości 40–60 cm. Na dole konieczne jest ułożenie do 10 cm drenażu, a następnie wypełnienie przygotowanej mieszanki i posadzenie rośliny razem z ziemnym grudką dobrze nasączoną wodą, bez pogłębiania szyi korzenia.

Najlepszy czas na ukorzenienie azalii na świeżym powietrzu to okres od początku kwietnia do połowy maja i od sierpnia do początku października. To w tym okresie temperatura i wilgotność na ulicy są dość wygodne, dzięki czemu młoda roślina udaje się przystosować do nowego środowiska na początku kwitnienia lub pierwszych przymrozków.

Jeśli klimat w regionie jest zimowy w zimie, wówczas przy minimalnym ryzyku zamarznięcia gleby należy pokryć rododendrony. Około listopada-grudnia ziemia wokół krzaka jest obficie podlewana, a następnie ściółkowana warstwą suchej roślinności (10-15 cm) - siana, liści, iglastej ściółki - i posypana ziemią. Odmiany kochające ciepło potrzebują schronienia dla całej rośliny, wraz z pniem i gałęziami. W tym celu stosuje się specjalne drewniane konstrukcje, ale w żadnym wypadku nie jest to folia, ponieważ blokuje dostęp powietrza. Wiosną, podczas ocieplenia, ochrona jest usuwana stopniowo, początkowo tylko w godzinach porannych i wieczornych, aby młode liście nie wypalały się w jasnym słońcu.

Istnieje kilka metod rozmnażania azalii: nasiona, sadzonki i podział krzewu. Pierwsza metoda jest bardzo żmudna, dlatego jest stosowana głównie w szkółkach do masowej uprawy sadzonek. Młode pędy potrzebują stałej temperatury + 20 ° C, regularnego podlewania i dodatkowego oświetlenia zimą, co stwarza wiele trudności dla amatorskich ogrodników.

Ukorzenienie sadzonek jest szybszym procesem, z jego pomocą w ciągu roku możesz zdobyć młodego krzewu. Aby to zrobić, wybierz niekompletnie drzewną część gałęzi z kilkoma pąkami, pokrój ją na około 12–15 cm i wykop ją 3-4 cm w dobrze zwilżony torf. Ważne jest, aby zapewnić stałą wilgotność gleby i ciepły, około + 20С, klimat. Aby stworzyć efekt cieplarniany, kiełek można przykryć plastikową butelką lub szklanym słoikiem. Po zakorzenieniu przeprowadza się przeszczep do stałego miejsca, jak opisano powyżej.

Podział krzewu odbywa się podczas przesadzania.W tym celu dorosła azalia jest podzielona na kilka części, z których każda jest sadzona w osobnym pojemniku lub jamie. Przez pierwsze kilka tygodni rośliny są obficie podlewane dodatkiem Kornevina lub innego leku stymulującego rozwój systemu korzeniowego.

W galerii zdjęć zebranych na tej stronie sugerujemy przyjrzenie się opcjom zastosowania rododendronu (azalii) w projektowaniu krajobrazu. Oferujemy wysokiej jakości zdjęcia najpiękniejszych parków i ogrodów, w których obficie kwitnące krzewy można zobaczyć w największej okazałości.

Również delikatne kwiatostany azalii również pięknie wyglądają na parapetach, werandach, w szklarniach i szklarniach. Aby podziwiać jasne bukiety różanecznika, nie trzeba wspinać się na szczyty gór - wystarczy znaleźć inspirację na tych zdjęciach i posadzić alpejskie „różowe drzewo” na swoim terenie.